WE GAAN DE VOGELS AFMAKEN

papier A4, rood plastc restant, metalen prijzenembleem, getypte teksten, geprinte tekst, houtskoolstrepen, viltstift tekeningen. haspel (blau) plasticbal, leren riem , mdf plank, metaalhouten kruis, spuitbus, kartonnen bruine doos (opz’nkop), schuimplastic, groengeeldraad, foto uit magazine

WE GAAN DE VOGELS AFMAKENeen opgewekte blijmoedige ‘de paden op de lanen in’ oproep. Wie dan die vogels? Gewoon de vogels, want daar zijn we toch al mee bezig en eventueel andere soorten, hip kakelend, kennend en/of ontkennend of krap gehuisvest pluimvee. Niets specifieks, gewoon omdat het alledaags plezier is. 

We gaan de vogels afmaken.

Zonder zulk vrolijk uitbundig vertier tussendoor zou  ons leven min of meer gestructureerd als ritueel van herhalingen vooral zinvol zijn. . Zinvol is makkelijker. Maar hoe we gelijktijdig de niet zelf bedachte, meest uiteenlopende toevalligheden, langs suizende  ontmoetingen of  onwelgevallige paden en lanen kunnen  begrijpen, aanstaren, betasten  en vast koppelen weten we niet.  

We laten ze maar gewoon naast en met elkaar betijen, zonder te weten hoe daar ordening in te brengen of zinvol te  vertrappen en kijken dom, maar zeggen geweldig.

En dan bungelen we.  Het is de ongekende ruimte die niets weet.  Die dingen laat liggen, die maar wat  klungelen op hun plek, een bruin braaf doosje op zn kop, een balletje door iets/iemand met een riem aan een plank bevestigd maar zonder uiteindelijk nut of doel achter gelaten, of denk aan het plezier van schuimrubber  samenbinden met groen geel electriciteits draad en er dan nog iets roze insteken, was kort fun of een plakkerige genoegen maar werd vergeten en bleef rondslingeren.  Hoe moet dat met een gat in het papier , of wit papier, met 2 strepen zomaar daarop, of het woord VANG zonder prooi of WE GAAN DE VOGELS AFMAKEN, allemaal  zotdat we in de ontstane stilte plastic vogelsilhouetten op de ramen gaan inkleuren voor vogels in huis.